همه ساله همزمان با فصل برداشت کدو در استان های شمالی جشنواره های متعددی به همین مناسبت برگزار و موجب جذب بسیاری از گردشگران به خود می شود.
کدو در فرهنگ غذایی مازندران و گیلان جایگاه ویژه ای دارد و در خانههای بسیاری از هموطنان شمالی ردی از غذاهای کدوپایه را می توان مشاهده کرد که متعلق به فرهنگ غذایی این استان است که در رأس همه این غذاها«کئیپِلا» یا همان کدوپلو قرار دارد که در فهرست میراث ملی ایران نیز به ثبت رسیده است.
در جشنواره هایی که به همین مناسبت و درسراسر استان های شمالی برپا می شود افزون بر ۲۰ مدل غذا و فرآورده غذایی وابسته به کدو مانند «کئیهِکِشی»، «کئیقَلیه»، «کئیماست» و چندین فرآورده تهیه و برای آشنایی مردم و گردشگران عرضه می شود به گونه ای که این غذاهای محلی در فهرست سفارش برخی از رستوران ها نیز به تازگی افزوده شده است.
توریسم غذایی
توریسم غذایی شاخه ای از گردشگری است که به آداب و رسوم و فرهنگ هر منطقه مرتبط است و استان مازندران نیز به دلایل مختلف از جمله حضور سالانه ۶۰ میلیون نفر شب گردشگر، وجود محصولات تازه دریایی و گیاهی و انواع چاشنی های طبیعی به همراه سنت غذایی دیرینه می تواند به قطب مهم این شاخه از گردشگری در کشور تبدیل شود.
در ایران از توریسم غذایی به عنوان شکم گردی یاد می کنند.
زمانی که توریسم غذایی در سال ۲۰۰۱ نخستین بار در مقالهای توسط «اریک ولف» مدیر اتحادیه بینالمللی توریسم غذا معرفی شد ، کمتر کسی این تصور را داشت که این نوع از گردشگری بتواند در جهان مطرح گردد و به سرعت طرفداران خاص خود را پیدا کند.
واقعیت این است که در سال های اخیر توجه گردشگران به شکم گردی چنان جذابیتی یافته که حتی رسانه های رسمی کم انعطاف هم بخشی از برنامه خود را به معرفی سنت غذایی در مناطق مختلف جهان اختصاص داده اند تا بتوانند شمار مخاطبانشان را افزایش دهند.
شاخه نوظهور توریسم غذایی با چنان سرعتی در حال پیشروی و ربودن گوی سبقت از سایر شاخه هاست که به نظر می رسد از هم اکنون نیز بتوان کشورهای مختلف را بر اساس سنت غذایی مشترکشان قطب بندی کرد.
۲۲۰ عنوان غذای محلی
کشور ایران به دلیل دارا بودن فرهنگ و قومیت های مختلف از تنوع غذایی بالایی برخوردار است به طوری که تاکنون ۲ هزار و ۵۰۰ نوع غذا و ۱۰۹ نوشیدنی همراه با نان و شیرینی در سراسر کشور شناسایی شده است، تنوعی که آن را در کمتر نقطه ای از جهان به صورت یکجا و منطبق با شرایط آب و هوایی و با نشات گیری از محصولات محلی می توان یافت.
استان مازندران به عنوان مهم ترین استان گردشگرپذیر کشور به خاطر برخورداری از ساحل دریا، کوه و جنگل و تنوع آب و هوایی در مناطق جلگه ای ، کوهستانی و کوهپایه ای از سنت غذایی متنوع و پرقدمتی برخوردار است ولی تاکنون نتوانسته است از این مزیت به درستی استفاده کند و هم چنان در برزخ سرمایه گذاری است.
تقریبا بیشتر گردشگران هنگامی که به مازندران سفر می کنند، فهرست غذایی رنگارنگی را حسب نوع تفریحشان در شبانه روز برای خود تدارک می بینند و بخشی از این گردشگران مایل به استفاده از غذاهای محلی و متنوع استان هستند.
در حالی که از میان استان های کشور ، استان گیلان با ثبت ۲۲۰ عنوان غذای محلی ، پایتخت غذای ایران و از خلاقترین شهرهای خوراکشناسی جهان شناخته شده است، در استان مازندران تاکنون اتفاق خاصی رخ نداده است و بسیاری از غذاهای محلی این استان به خاطر گسترش فرهنگ مصرف فست فود و رستوران داری توسط غیربومیان در حال فراموشی است و بخشی هم تاکنون فراموش شده است.
نظر شما